Object Oriented Java Programming Part2

Baca Juga

Object Oriented Java Programming Part2

การเขียนโปรแกรมภาษาจาวาเชิงออปเจ็ค Object Oriented Java Programming

                วัตถุประสงค์

Ø อธิบายเมธอด และการเรียกใช้เมธอด

Ø อธิบายคีย์เวิร์ดที่ใช้เป็น modifier ของเมธอด

Ø แนะนำการเขียนโปรแกรมภาษาจาวาเชิงออปเจ็ค

Ø อธิบายคุณลักษณะเด่นของโปรแกรมเชิงออปเจ็ค

Ø อธิบายความหมายของ Constructor

การเขียนโปรแกรมภาษาจาวาเชิงออปเจ็ค

Ø ตัวอย่างโปรแกรมในบทที่ผ่านาจะเขียนทุกคำสั่งอยู่ภายในเมธอดที่ชื่อ main ( ) ซึ่งไม่ได้ใช้หลักการเชิงออปเจ็คและไม่เหมาะที่จะนำไปใช้ในทางปฏิบัติเมื่อโปรแกรมมีขนาดใหญ่ขึ้น

Ø การเขียนโปรแกรมเชิงออปเจ็คที่ดีต้องมีการกำหนดเมธอดต่างๆให้กับคลาส

รูปแบบการเรียกใช้เมธอด

Ø รูปแบบของคำสั่งที่มีการเรียกใช้เมธอดเป็นดังนี้

Obj.methodName ([arguments])  ;

Ø arguments อาจจะเป็นข้อมูลค่าคงที่หรือตัวแปร

Ø ชนิดข้อมูลของ arguments ที่ใช้ในการเรียกเมธอด จะต้องสอดคล้องกันกับชนิดข้อมูลของ arguments ของเมธอด

การเรียกใช้เมธอด

Ø เมธอดที่กำหนดขึ้นในคลาสใดๆสามารถเรียกใช้งานได้สองรูปแบบคือ

·       การเรียกใช้งานจากคลาสที่ต่างกัน

·       การเรียกใช้งานภายในคลาสเดียวกัน

Ø การเรียกใช้เมธอดจากคลาสที่ต่างกัน จะต้องมีการสร้างออปเจ็คของคลาส ที่มีคลาสที่มีเมธอดที่จะถูกเรียกใช้งานก่อน จึงจะสามารถเรียกใช้เมธอดได้

Ø การเรียกใช้เมธอดในคลาสเดียวกัน สามารถทำได้โดยไม่จำเป็นต้องสร้างออปเจ็คของคลาสขึ้นมาก่อน และสามารถเรียกใช้เมธอดได้ทุกเมธอด

การส่งผ่าน argument

Ø กรณีที่เมธอดมี argument ที่จะรับค่าเพื่อนำไปใช้ในเมธอด อาทิเช่น

Public void setGPA(double GPA)                   {

                .  .   .

}

Ø คำสั่งที่เรียกใช้เมธอดนี้ จะต้องส่ง argument ที่มีชนิดข้อมูลเป็น double ไปพร้อมกับชื่อเมธอด เช่น setGPA(3.0)  ;

Argument ของเมธอด

Ø Argument  ของเมธอดจะมีชนิดข้อมูลเป็นสองแบบตามชนิดข้อมูลของตัวแปรดังนี้

·       argument  ที่มีชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน

·       argument  ที่มีชนิดข้อมูลแบบอ้างอิง

Ø ในกรณีของ argument ที่มีชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน เราสามารถที่จะส่งค่าคงที่ข้อมูล ตัวแปร หรือนิพจน์ให้กับ argument ได้ ตัวอย่างเช่น

·       ค่าคงที่ข้อมูล เช่น

s1.setGPA (3.0)  ;

·       ตัวแปร เช่น

double x = 3.0  ;

·       นิพจน์ เช่น

s1.setGPA (3.0 + 0.05)   ;

               

                argument ที่มีชนิดข้อมูลแบบอ้างอิง

Ø เราจะต้องส่งออปเจ็คที่มีชนิดข้อมูลที่สอดคล้องไปเท่านั้น

Ø ยกเว้นกรณีที่ argument นั้นมีชนิดข้อมูลเป็น String ซึ่งในกรณีนี้จะสามารถส่งข้อมูลค่าคงที่ได้

ชนิดข้อมูลและจำนวนของ argument

Ø ชนิดข้อมูลของ argument ที่จะส่งผ่านไปยังเมธอดไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นชนิดข้อมูลเดียวกัน แต่ต้องเป็นชนิดข้อมูลที่สามารถแปลงข้อมูลให้กว้างขึ้นได้โดยอัตโนมัติ

Ø เมธอดใดๆอาจมี argument สำหรับค่ามากกว่าหนึ่งตัว แต่การเรียกใช้เมธอดเหล่านี้จะต้องส่ง argument ที่มีชนิดข้อมูลที่สอดคล้องกันและมีจำนวนเท่ากัน

การเปลี่ยนแปลงค่าของ argument

Ø การส่ง argument ที่มีชนิดข้อมูลเป็นแบบพื้นฐาน หากมีการเปลี่ยนแปลงค่าของ argument ภายในเมธอดที่ถูกเรียกใช้งาน จะไม่มีผลทำให้ค่าของ argument ที่ส่งไปเปลี่ยนค่าไปด้วย

Ø การส่ง argument ที่มีชนิดข้อมูลเป็นแบบอ้างอิง จะเป็นการส่งตำแหน่งอ้างอิงของออปเจ็คไปให้เมธอดที่ถูกเรียกใช้งาน ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงค่าของคุณลักษณะของออปเจ็คจะมีผลทำให้ค่าของคุณลักษณะของออปเจ็คที่ส่งไปเปลี่ยนไปด้วย

การรับค่าที่ส่งกลับมาจากเมธอด

Ø เมธอดใดๆของคลาสสามารถที่จะส่งค่าที่ส่งกลับมาได้ ซึ่งชนิดข้อมูลของค่าที่จะส่งกลับอาจเป็นชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน หรือเป็นชนิดข้อมูลแบบอ้างอิง

Ø เมธอดที่มีค่าจะส่งกลับมาจะต้องมีคำสั่ง return ซึ่งจะระบุค่าที่ส่งกลับโดยมีรูปแบบดังนี้

return value ;

Ø คำสั่งที่เรียกใช้เมธอด อาจจะรับค่าที่ส่งกลับมาเก็บไว้ในตัวแปรหรือเป็นตัวถูดำเนินการในนิพจน์ ตัวอย่างเช่น

double  d  =  getGPA ()  ;

System.out.println (“GPA: ” +getGPA () )  ;

               

modifier  ของเมธอด

Ø Modifier ของเมธอดประกอบด้วย

·       access modifier

·       static

·       abstract

·       synchronized

·       final

Ø access modifier ใช้เพื่อระบุระดับการเข้าถึง โดยมีคีย์เวิร์ดต่างๆดังนี้

·       public

·       protected

·       private

·       default (ไม่ระบุคีย์เวิร์ดใดๆ)

เมธอดแบบ static

Ø เมธอดโดยทั่วไปจะมี modifier เป็นแบบ  non-static

Ø เมธอดที่มี modifier เป็นแบบ static จะสามารถถูกเรียกใช้งานโดยใช้ชื่อคลาสได้เลยไม่จำเป็นต้องสร้างออปเจ็คชองคลาสนั้นขึ้นมาก่อน ซึ่งมีรูปแบบดังนี้

className.methodName ()  ;

Ø ตัวอย่างเช่น เมธอดทุกเมธอดในคลาส Match เป็นแบบ static ดังนั้นการเรียกใช้งานทุกเมธอดในคลาสสามารถทำได้ เช่น

Match.sqrt (4)  ;

Ø เมธอดแบบ static จะไม่สามารถเรียกใช้เมธอดหรือตัวแปรของออปเจ็คได้โดยตรง

คุณลักษณะแบบ static

Ø ตัวแปรคลาสที่มี modifier เป็นแบบ static จะเป็นตัวแปรของคลาสที่ใช้ร่วมกันสำหรับทุกออปเจ็ค

Ø ตัวแปรที่มี modifier เป็นแบบ static จะสามารถถูกเรียกใช้งานโดยใช้ชื่อคลาสได้เลย ไม่จำเป็นต้องสร้างออปเจ็คของคลาสขึ้นมาก่อน เช่นเดียวกันกับเมธอดที่มี modifier เป็นแบบ static

เมธอดแบบ Overloaded

Ø ภาษาจาวาอนุญาตให้คลาสใดๆมีเมธอดที่มีชื่อเดียวกันมากกว่าหนึ่งเมธอดได้ แต่เมธอดเหล่านั้นจะต้องมีจำนวนหรือชนิดข้อมูลของ argument ที่ต่างกัน

Ø ตัวอย่างต่อไปนี้เป็นการเขียนเมธอดแบบ Overloaded

Public void setDetails (String ID , String  n)  {

}

Public void setDetails (String ID , double GPA)  {

}

Public void setDetails (double GPA , String  n)  {

}

Ø ตัวอย่างต่อไปนี้เป็นการเขียนเมธอดแบบ Overloaded ที่ไม่ถูกต้อง

Public void setDetails (string ID , double  GPA)  {

}

Public void setDetails (String n , double  GPA)  {

}

                คีย์เวิร์ด this

Ø คีย์เวิร์ด this หมายถึงออปเจ็คของตัวเอง

Ø เราสามารถที่จะเรียกใช้เมธอดหรือคุณลักษณะภายในคลาสได้โดยใช้คีย์เวิร์ด this ซึ่งมีรูปแบบดังนี้

this.methodName () ;

this.attributeName

Ø โดยทั่วไปเราจะไม่ใช้คีย์เวิร์ด this ในคำสั่ง ยกเว้นในกรณีที่จำเป็น

การเขียนโปรแกรมโดยใช้หลักการของการห่อหุ้ม

Ø คุณลักษณะเด่นของโปรแกรมเชิงออปเจ็คมีอยู่สามอย่างคือ การห่อหุ้ม การสืบทอด และการมีได้หลายรูปแบบ

Ø ข้อดีของการห่อหุ้มประการหนึ่งคือการซ่อนเร้นข้อมูล

Ø หลักการห่อหุ้มของออปเจ็คทำได้ดังนี้

·       กำหนดคุณลักษณะของออปเจ็คให้มี mofifier เป็น private เพื่อซ่อนไม่ให้ออปเจ็คอื่นๆเรียกใช้ได้

·       กำหนดเมธอดของออปเจ็คที่ต้องการให้ออปเจ็คอื่นๆเรียกใช้ให้มี modifile เป็น public

เมธอดแบบ setter

Ø เมธอดแบบ accessor แบ่งออกเป็นสองประเภทคือ

·       เมธอดแบบ setter

·       เมธอดแบบ getter

Ø เมธอดแบบ setter จะใช้ในการกำหนดค่าของคุณลักษณะ

Ø โดยทั่วไปชื่อขอเมธอดแบบ setter จะขึ้นต้นด้วยคำว่า set แล้วตามด้วยชื่อของคุณลักษณะ ซึ่งมีรูปแบบดังนี้

public  void  setAttributeName (dataType  arg)   {

                attributeName  = arg  ;

}

                เมธอดแบบ getter

Ø เมธอดแบบ getter จะให้เรียกค่าของคุณลักษณะ

Ø โดยทั่วไปชื่อของเมธอดแบบ getter จะขึ้นต้นด้วยคำว่า get แล้วตามด้วยชื่อของคุณลักษณะ ซึ่งมีรูปแบบดังนี้

Public  dataType  getAttributeName ()   {

                Return  attributeName  ;

}

                การเขียนโปรแกรมด้วยใช้หลักการของการสืบทอด

Ø ข้อดีของการสืบทอดคือ การนำคลาสที่มีแล้วมาใช้ใหม่โดยการเพิ่มเติมคุณลักษณะหรือเมธอดในคลาสใหม่

Ø การพัฒนาคลาสขึ้นใหม่ที่ชื่อ GradStudent สามารถที่จะเลือกวิธีการได้สองแบบคือ

·       สร้างคลาสขึ้นมาใหม่โดยไม่อ้างอิงกับคลาสเดิมที่ชื่อ student

·       สร้างคลาสที่สืบทอดมาจากคลาสเดิมที่ชื่อ Student

รูปแบบหลักการของการสืบทอด

Student

-Id : String -name : String -gpa : double -minGPA : double = 2.00

               
                                               

S1 : Student

-theisTitle : String -supervisor : String

                คีย์เวิร์ด protected

Ø คุณลักษณะหรือเมธอดของ superclass ที่มี modifier เป็นแบบ private จะทำให้ subclass ไม่สามารถที่จะเรียกใช้ได้

Ø ภาษาจาวากำหนดให้มี access modifier ที่ชื่อ protected ซึ่งจะทำให้ subclass สามารถเรียกใช้เมธอดหรือคุณลักษณะของ superclass ได้

Ø ตัวอย่างเช่น

Protected  String  name  ;

                คลาสที่ชื่อว่า Object

Ø ภาษาจาวาได้กำหนดให้คลาสใดๆสามารถจะสืบทอดคลาสอื่นได้เพียงคลาสเดียวเท่านั้น

Ø คลาสทุกคลาสในภาษาจาวาถ้าไม่ได้สืบทอดจากคลาสใดเลยจะถือว่าคลาสนั้นสืบทอดจากคลาสที่ชื่อ Object

Ø ตัวอย่างเช่น

public  class  Student  extends  Object  {

                .  .  .

}

Ø คลาสที่ชื่อ Object จะมีเมธอดที่สำคัญคือ

public  String  toString ()

                และ        public  boolean  equals (Object  o)

               

                ตัวอย่างการสืบทอดที่ไม่ถูกต้อง

Ø เราสามารถที่ตรวจสอบหลักการของการสืบทอดด้วยคำว่า is a

public  class  Shirt  {

char  size  ;

float  price  ;

                                 }

public  class  Skirt  extends  Shirt  {

                boolean  long  ;

}

                ตัวอย่างการสืบทอดที่ถูกต้อง

public  class  Chothing  {

char  size  ;

float  price  ;

                                 }

public  class  Shirt  extends  Chothing    {

}

public  class  Skirt  extends  Chothing    {

                boolean  long  ;

}

                การเขียนโปรแกรมโดยใช้หลักการของการมีได้หลายรูปแบบ

Ø การมีได้หลายรูปแบบหมายถึง คุณลักษณะของออปเจ็คของคลาสที่ต่างกัน สามารถตอบสนองต่อเมธอดเดียวกันในวิธีการที่ต่างกันได้ ซึ่งหมายถึงการเขียนเมธอดแบบ overridden และการใช้ Dynamic Binding

Ø การเขียนเมธอดแบบ overridden มีข้อกำหนดดังนี้

·       จำนวนและชนิดข้อมูลของ argument จะต้องเหมือนเดิม

·       ชนิดข้อมูลของค่าที่ส่งกลับจะต้องเหมือนเดิม

·       Access modifier จะต้องไม่มีระดับต่ำกว่าเดิมอาทิเช่น ถ้าเมธอดเดิมเป็น public จะไม่สามารถเปลี่ยนเป็น private ได้

คีย์เวิร์ด super

Ø super เป็นคีย์เวิร์ดที่ใช้ในทางการอ้างอิง superclass เพื่อที่จะเรียกใช้เมะอดหรือ constructor  ของ superclass  โดยมีรูปแบบคำสั่งดังนี้

                 super.methodName ([arguments])

Ø ตัวอย่างเช่น คลาส Gradstudent อาจมีเมธอดที่ชื่อ showDetails () โดยมีคำสั่งที่เรียกใช้เมธอด showDetails () ของคลาส Gradsyudent

                 public  void  showDetails ()   {

                                super.showDetails ()  ;

                                showThesis ()  ;

                 }

                Dynamic Binding

Ø ข้อดีของการมีได้หลายรูปแบบอีกประการหนึ่ง คือการที่สามารถกำหนดออปเจ็คได้หลายรูปแบบ ตัวอย่างเช่น จากรูปแบบ

                 SuperClass  obj  ;

Ø เราสามารถที่จะสร้างออปเจ็คที่ชื่อ obj ซึ่งอาจเป็นออปเจ็คของคลาสที่เป็น superclass หรือที่เป็นsubclass ได้ โดยใช้คำสั่งที่มีรูปแบบดังนี้

obj  =  new  SuperClass ()  ;

                หรือ         obj  =  new Subclass  ()  ;

Ø ตัวอย่างเช่น

                 Student  s  ;

                 s  =  new  GradStudent () ;

Constructor

Ø construtor เป็นเมธอดที่ชื่อเดียวกับชื่อคลาส ซึ่งมีรูปแบบดังนี้

                 [modifile]    ClassName ([argument])  {

                                [Statements]

                 }

Ø construtor เป็นเมธอดที่ไม่มีค่าที่จะส่งกลับแต่ไม่ต้องระบุคีย์เวิร์ด void

Ø โดยทั่วไปคลาสทุกคลาสจะมี default constructor ซึ่งมีรูปแบบดังนี้

                 Public  ClassName ()  {

                 }

Ø เราสามารถที่จะเขียน constructor ในคลาสตใดๆขึ้นมาก็ได้

Ø Default constructor จะหายไปเมื่อมีการเขียน constructor ขึ้นใหม่

คำสั่ง new ()

Ø มีขั้นตอนการทำงานดังนี้

·       กำหนดเนื้อหาที่ในหน่วยความจำให้กับออปเจ็ค

·       กำหนดค่าเริ่มต้นให้กับคุณลักษณะของออปเจ็ค

·       กำหนดค่าของคุณลักษณะของออปเจ็คตามคำสั่งกำหนดค่าที่ประกาศไว้

·       เรียกใช้ constructor

Ø ตัวอย่างเช่น

                 Public  class MyDate  {

                                private  int  day  = 1 ;

                                private  int  month  = 1 ;

                                private  int  year  = 1 ;

                                publice  MyDate  (int  m , int y)  {

                                                day  =  d  ;

                                                month  =  m  ;

                                                year  =  y  ;

                                }

                                 }

         รูปแสดงตัวอย่างการทำงานขั้นตอนคำสั่ง new

Ø คำสั่ง     

MyDate d1  =  new  MyDate (16,8,1972)  ;

ยังไม่ได้ใส่รูป

Constructor  และ Overloaded

Ø เราสามารถที่จะสร้าง constructor แบบ Overloaded ของคลาสได้

Ø constructor แบบ Overloaded จะมีจำนวนหรือชนิดข้อมูลที่แตกต่างกันของ arguments

Ø คำสั่ง new ที่ใช้ในการสร้างออปเจ็คจะเรียกใช้ constructor คือทำให้เราสามารถที่สร้างออปเจ็คเริ่มต้นได้หลายรูปแบบ

Ø ข้อดีของการสร้าง constructor แบบ Overloaded คือทำให้เราสามารถที่สร้างออปเจ็คเริ่มต้นได้หลายรูปแบบ

Ø เมธอดที่ชื่อ this () เป็นการเรียกใช้ constructor ของคลาสตัวเอง โดยจะต้องเป็นคำสั่งแรกสุดที่อยู่ใน constructor แบบ Overloaded

คลาสแบบอื่นๆที่สำคัญ

Ø คลาสแบบ final

·       คลาสที่มี modifile จะหมายความว่าคลาสนั้นไม่สามารถสืบทอดได้

·       ตัวอย่างเช่น

Public  final class  String  {

                .   .   .

}

Ø คลาสแบบ abstract

·       คลาสที่มี modifile เป็น abstract จะหมายความว่าคลาสนั้นยังเป็นคลาสที่ไม่สมบูรณ์ โดยมีเมธอดแบบ abstract อยู่อย่างน้อยหนึ่งเมธอดซึ่งรูปแบบการประกาศดังนี้

[modifile]  abstract  return_type  mrthodName ([arguments] )  ;

·       เราไม่สามารถที่จะสร้างออปเจ็คของคลาสแบบ abstract ได้

               

                อินเตอร์เฟส

Ø อินเตอร์เฟส (interface) ลักษณะคล้ายกับคลาสแบบ abstract แต่จะประกอบด้วยเมธอดที่ยังไม่สมบูรณ์เท่านั้น โดยมีรูปแบบดังนี้

                 [modifile]  interface  InterfaceName   {

                                [methods  () ; ]

                 }

Ø อินเตอร์เฟสกำหนดขึ้นมาเพื่อให้คลาสอื่นนำไปใช้งานโดยใช้คีย์เวิร์ด implements

Ø อินเตอร์เฟสจะเหมือนกับคลาสแบบ abstract ตรงที่เราจะไม่สามรถสร้างออปเจ็คของอินเตอร์เฟสได้

ภาษาจาวากำหนดให้คลาสใดๆสามารถ implements อินเตอร์เฟสได้หลายอินเตอร์เฟส

รับเขียนโปรแกรม Android Application และสอนการเขียนโปรแกรม สอน online ได้

อดุลย์ 081-6452400  e-mail fongwe_a@hotmail.com  

more info about Android Development

http://androiddevelopersthai.blogspot.com/

Subscribe to receive free email updates: