Overview Java Programming for Android #2

Baca Juga

Overview Java Programming for Android #2

ตัวดำเนินการ (Operator)

Ø นิพจน์ภาษาจาวาอาจจะประกอบด้วยข้อมูลค่าคงที่ ตัวแปร หรือค่าคงที่ต่างๆ โดยจะมีตัวดำเนินการต่างๆ ไว้เพื่อคำนวณหาผลลัพธ์ที่เป็นชนิดข้อมูลต่างๆ

Ø ตัวดำเนินการในภาษาจาวาแบ่งออกเป็น 4 ประเภทคือ

·       ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์ (Arithmetic Operator)

·       ตัวดำเนินการแบบสัมพันธ์ (Relational Operator)

·       ตัวดำเนินการทางตรรกศาสตร์ (Logical Operator)

·       ตัวดำเนินการแบบบิต (Bitwise Operator)

ตัวดำเนินการทางคณิตศาสตร์

ตัวดำเนินการเพิ่มค่าและลดค่า

Ø ตัวดำเนินการเพื่อบวกค่าทีละ 1 หรือลดค่าทีล่ะ 1

Ø เครื่องหมาย ++หรือ –

Ø ตัวอย่าง

·       X++  คือ  x = x+1

·       ++x  คือ x = x+1

·       X- - คือ x = x-1

Ø ถ้าวางเครื่องหมายไว้ข้างหน้า โปรแกรมจะคำนวณค่าก่อนแล้วจึงทำคำสั่ง

Ø ถ้าเครื่องหมายไว้ข้างหลัง โปรแกรมจะคำนวณค่าหลังจากทำคำสั่ง

การแปลงชนิดข้อมูล

Ø ในกรณีที่ตัวถูกดำเนินการทั้งสองมีชนิดข้อมูลที่ต่างกัน ภาษาจาวาจะมีหลักการแปลงชนิดข้อมูล (type conversion) ดังนี้

-                   ถ้าตัวถูกกดำเนินการตัวหนึ่งมีชนิดข้อมูลเป็น double ตัวถูกดำเนินการอีกตัวหนึ่งจะถูกแปลงให้มีชนิดข้อมูลเป็น double โดยอัตโนมัติ

-                   ถ้าตัวถูกดำเนินการทั้งสองไม่ได้มีชนิดจ้อมูลเป็น double แต่มีตัวถูกดำเนินการตัวหนึ่งที่มีชนิดข้อมูลเป็น long ตัวถูกดำเนินการอีกตัวหนึ่งจะถูกแปลงให้มีชนิดข้อมูลเป็น float โดยอัตโนมัติ

-                   ถ้าตัวถูกดำเนินการทั้งสองไม่ได้มีชนิดข้อมูลเป็น double หรือ float แต่มีตัวถูกดำเนินการตัวหนึ่งที่มีชนิดข้อมูลเป็น long ตัวถูกดำเนินการอีกตัวหนึ่งจะถูกแปลงให้มีชนิดข้อมูลเป็น long โดยอัตโนมัติ

การแปลงชนิดข้อมูล

Ø ตัวถูกดำเนินการ  2 ค่าตัวแปร จะแปลงให้มีชนิดข้อมูลเป็น int

Ø ตัวอย่าง

Byte b1,b2,b3;

b1 = 2;

b2 = 4;

b3 = b1+b2;         //illega1

-คำสั่งที่กำหนดค่า b3 ไม่ถูกต้องเนื่องจาก b1+b2 จะให้ค่าข้อมูลที่มีชนิดข้อมูลเป็น int

Ø การแปลงชนิดข้อมูลมีสองรูปแบบคือ

-                   การแปลงข้อมูลที่กว้างขึ้น (widening conversion) คือการแปลงจากชนิดข้อมูลที่มีขนาดเล็กกว่าไปเป็นชนิดข้อมูลที่มีขนาดใหญ่กว่า

-                   การแปลงข้อมูลที่แคบลง (narrowing conversion) คือการแปลงจากชนิดข้อมูลที่มีขนาดใหญ่กว่าไปเป็นชนิดข้อมูลที่มีขนาดเล็กลง ซึ่งอาจมีผลให้เสียความละเอียดของข้อมูลบางส่วนไป

หลักการการแปลงชนิดข้อมูล

Ø ชนิดข้อมูลตัวเลขจำนวนเต็มสามารถแปลงให้เป็นชนิดข้อมูลตัวเลขทศนิยมได้

Ø ชนิดข้อมูล float สามารถแปลงให้เป็นชนิดข้อมูล double ได้

Ø ชนิดข้อมูลตัวเลขจำนวนเต็มมีขนาดเรียงกันจากน้อยไปหามากดังนี้

                byte > short > int > long

Ø ชนิดข้อมูล char สามารถแปลงให้เป็นชนิดข้อมูล int ได้

Ø ชนิดข้อมูล Boolean จะไม่มีค่าความสัมพันธ์กับชนิดข้อมูลแบบพื้นฐานอื่น ๆ

                byte > short,char > int > long > float > double

     ตัวอย่างของการแปลงชนิดข้อมูล 

      ภาษาจาวาจะปรับชนิดข้อมูลให้อัตโนมัติ ในกรณีต่อไปนี้

Ø กำหนดค่าชนิดข้อมูลที่เล็กกว่าให้กับตัวแปรชนิดข้อมูลที่ใหญ่กว่าอาทิ เช่น

·       int I  =  4 ;

·       long  =  i ;

นิพจน์ i จะถูกปรับชนิดข้อมูลจาก int ให้เป็น long โดยอัตโนมัติ

Ø ตัวอย่างที่ไม่ถูกต้อง

int amont  =  123L ;                         //illegal

float  f  =  4.0 ;                                  //illegal

Typecasting

Ø เราสามารถแปลงชนิดข้อมูลขนาดใหญ่ ให้เป็นชนิดข้อมูลที่เล็กกว่าได้ โดยวิธีการที่เรียกว่า

Typecasting

Ø รูปแบบคำสั่ง

( target_type) expression ;

Ø จะทำให้โปรแกรมสามารถคอมไพล์ผ่านได้

Ø บางกรณีอาจทำให้ข้อมูลบางส่วนสูญหายไป

ตัวอย่าง Typecasting

Ø ตัวอย่าง

Int amount  =  (int) 3.0 ;

·       แปลงนิพจน์ที่มีค่า 3.0 ข้อมูลชนิด double ให้เป็นชนิด int

Ø ตัวอย่างที่มีการตัดข้อมูลออก

int x ;

        double  y  = 1.25 ;

        x = (int)  y ;

ชนิดข้อมูลแบบอ้างอิง

Ø ชนิดข้อมูลแบบอ้างอิงคือออปเจ็คในภาษาจาวา โดยแบ่งออกเป็นสองแบบ คือ

·       ชนิดข้อมูลที่เป็นคลาส

·       ชนิดข้อมูลที่เป็นอะเรย์

Ø ชนิดข้อมูลแบบอ้างอิงจะมีวิธีการเก็บข้อมูลในหน่วยความจำทีแตกต่างจากการเก็บข้อมูลของชนิดข้อมูลแบบพื้นฐานอาทิเช่น คำสั่ง

คลาส  String

Ø String เป็นคลาสที่กำหนดไว้ใน Java API ตัวแปรที่มีชนิดข้อมูลเป็น Sting ก็คือออปเจ็คชนิดหนึ่ง ซึ่ง String ก็คือออปเจ็คชนิดหนึ่ง ซึ่ง String มีข้อแตกต่างจากออปเจ็คทั่วๆไป ดังนี้

·       String เป็นออปเจ็คที่มีค่าคงที่ข้อมูลซึ่งก็คือข้อความใดๆที่อยู่ภายในเครื่องหมาย double quote (“  ”) ตัวอย่างที่เช่น

“ This  is  a java course ”

·       String เป็นออปเจ็คที่สามารถสร้างหรือกำหนดค่าได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้คำสั่ง  new ตัวอย่างเช่น เราสามารถใช้คำสั่ง

String  s  =  “ Thana” ;

·       โดยไม่จำเป็นที่จะต้องใช้คำสั่ง

String  s  =  new  String (“ Thana”) ;

ตัวอย่างโปรแกรม

Public class StringDemo {

                Public static void main(String args[]){

                                String s1 = “Thana”;

                                String s2 = “Thana”;

                                String s3 = new String(“Thana”);

}

}

คำอธิบายโปรแกรม

Ø กรณีที่ไม่ใช้คำสั่ง new ภาษาจาวาจะพิจารณาจาก String Pool ว่ามีข้อความเดิมอยู่หรือไม่

Ø กรณีที่ใช้คำสั่ง new ภาษาจาวาจะสร้างข้อความใหม่และจองเนื้อที่ในหน่วยความจำเสมอ

ตัวดำเนินการที่ใช้กับข้อมูลชนิด String

Ø    String เป็นออปเจ็คที่มีตัวดำเนินการที่ใช้ในการเชื่อมข้อมความสองข้อความเข้าด้วยกันโดยใช้เครื่องหมาย + อาทิเช่น

String s1 = “Hello” + “ World”;

Ø    ตัวดำเนินการในการเชื่อมข้อความสามารถใช้เชื่อมข้อมูลชนิด String กับตัวถูกดำเนินการที่เป็นชนิดข้อมูลอื่น ๆ ภาษาจาวาจะแปลงชนิดข้อมูลดังกล่าวให้เป็นชนิด String โดยอัตโนมัติอาทิเช่น คำสั่ง

String s1 = “This”;

String s2 = s1 + “ is a test ”;

String s3 = s1+4;

การเรียกใช้ เมธอด ของ Class String

charAt(index)      อ่านตัวอักขระจากสตริง โดย index คือลำดับตัวที่จะอ่าน ตัวแรกเริ่มที่ 0

length( )                หาความยาวของสตริง โดยส่งค่ากลับเป็นจำนวนเต็ม

toLowerCase( )   เปลี่ยนอักขระในสตริง ให้เป็น ตัวพิมพ์เล็ก

toUpperCase( )   เปลี่ยนอักขระในสตริง ให้เป็นตัวพิมพ์ใหญ่

เพิ่มเติม http://developer.android.com/reference/java/lang/String.html

ตัวอย่างการเรียกใช้ เมธอด ของ Class String

int  stringSize;                                    // ประกาศตัวแปร

String name = “Android”;               // กำหนดค่าตัวแปร

stringSize = name.length( );           //ใช้เมธอด length

รับเขียนโปรแกรม Android Application และสอนการเขียนโปรแกรม สอน online ได้
อดุลย์ 081-6452400  e-mail fongwe_a@hotmail.com

Subscribe to receive free email updates: